به مادر قول داده بود برمی گردد،
چشم مادر که به استخوان های بی جمجمه افتاد،
لبخند تلخی زد و گفت:بچم سرش میرفت اما قولش نمی رفت!
زیبا نوشت ♣
تلنگر کوچکی است باران، وقتی فراموش می کنیم آسمان کجاست
میم نون
معصوم منتظر
میهمان ...
حسام محرابیان
ای دمش گرم...
سلام بزرگوار.
خوشحال میشم به وبلاگم سر بزنی و منو از نظرت بی بهره نزاری...
به روزم.
وبلاگ خوبی داری داداش
معبری به آسمان- حسینی
خــدایمـ ؛
ما برای تــو تیپ زده ایمـ ، مگـــر غیر از اینســت؟
بگــذار نپسنــدنمـان ، مـــارا چــه به نگـــاهِ غیــر؟
همین که بنده یِ خــوشتیــپِ تــوئیــمـ مــا را بس اســت...
از وبلاگ شهید معصومیان
وخدایی که دراین نزدیکیست ..!
محمدصادق برجیان
نسیمِ بهار
به شیعه بودنمان کمی افتخارکنیم وبرای غربت مولایمان کمی غم داشته باشیم.
به روزم.
عاقبتتون بخیر.