حجاب حجاب می آورد
جواب داد که «اینها بلند نیستن، عرض‌شون مثل باقی روسری‌های توی بازاره.. فقط مدل روسری بستنم فرق می‌کنه»
قیافه‌های مشتاق ما را که دید سوزن کنار روسری‌ش را باز کرد تا از اول ببندد و ما ببینیم چه‌کار کرده. راست می‌گفت. عرض روسری مثل روسری‌هایی بود که همه‌جا هستند، عرض90. سر روسری را به اندازه یک مثلث کوچولو درمی‌آورد و سرش می‌کرد، کناره‌های روسری را می‌گرفت، روی هم می‌انداخت و می‌آورد کنار صورت و یک سوزن هم‌رنگ با روسری می زد روش. روسری می‌شد شبیه یک مقنعه بلند. دورش جمع شده بودیم و طرز روسری بستنش را نگاه می‌کردیم، گاهی هم یکی سوال می‌یرسید که «این قسمت روسری رو چی‌کار کردی که انقدر خوش‌فرم وایساده؟!»
***
اسمش را می‌توانم بگذارم تکنولوژی حجاب! زن‌های محجبه از هم یاد می‌گیرند. طرز دوخت انواع چادر و مانتو را. طرز بستن روسری و شال به مدل‌های مختلف را، طوری‌که هم زیبا و مرتب باشد هم حجاب آدم درست و حسابی حفظ شود، هم محکم باشد و در طول روز با وجود فعالیت و بلندکردن کیف و لپ‌تاپ و احیاناً بچه، سرجای خود بماند، تکان نخورد.
اینکه می‌گویند حجاب تنوع ندارد یا سخت است و علت حجاب نداشتن عده‌ای همین است به نظرم حرف بی‌پایه و اساسی است. البته باید لباس‌های پوشیده طراحی و دوخت و ارائه شود اما اگر زنی حقیقتاً به حجاب ایمان داشته باشد و انگیزه الهی در حفظ آن داشته باشد، به تکنولوژی‌اش هم دست پیدا خواهد کرد!
این تکنولوژی سینه به سینه بین زن‌ها می‌چرخد. دخترهایی که تو نمازخانه دانشگاه دور هم جمع شده‌اند و طرز روسری‌بستن را از هم یاد می‌گیرند. زن‌های جوانی که توی مترو آدرس فلان خیاط را ردوبدل می‌کنند؛ «خانوم، این چادرتون چقدر خوبه، خواهرم بچه شیرخوره داره، فکر کنم این چادرا خیلی بدرد می‌خورن، میشه آدرس خیاطش رو بدید؟»
زن‌های محجبه، هم را این‌ور و آن‌ور پیدا می‌کنند و ابزارآلات حفظ حجاب، از جوراب و ساق‌دست تا انواع چادر و روسری را به هم معرفی می‌کنند. مهارت‌های حفظ حجاب، از طرز بستن روسری تا دوخت چادر را به هم یاد می‌دهند. شاید حفظ حجاب کار سختی باشد اما زن‌های محجبه هم را پیدا می‌کنند و با هم حس «هم‌گروهی‌بودن» دارد. با هم تعامل برقرار می‌کنند و درباره‌اش حرف می‌زنند؛ اینکه چطور می‌شود راحت‌ترش کرد، چطور خوش‌فرم‌تر و خوش‌رنگ‌تر، در عین‌حال کامل‌تر و موقرتر.
منبع :مجله چارقد به نویسندگی زهرا قدیانی
مادر